Kuŝas Massa tra l’ verdaĵo brilega
d’oranĝoj, al reflekto de la maro:
super, post ĝi staras, senlim’ akrega,
kiel zafiro, Tambura montaro.
En la hela tagiĝo la verdega
kaj dekliv’ ekaperas Belvedero;
minaci ŝajnas la Bruĝan’ solega
trairantajn nebulojn en l’aero.
Rompiĝas al birdkantoj mia dormado
Tra flor’ de magnolioj; bruiĝas
Ekrevigante min la zum’ teksado.
plurajrevoj 